Акцыя “Наш жывёлавод” прайшла ў РУП “Астравецкі саўгас “Падольскі”

На Астравеччыне працягваецца прафсаюзная акцыя “Наш жывёлавод” – яна, нагадаем, распачалася напрыканцы мінулага года з КСУП “Міхалішкі”.

На гэты раз Падзячныя пісьмы і падарункі ад райкама прафсаюза работнікаў аграпрамысловага комплексу атрымалі работнікі РУП “Астравецкі саўгас “Падольскі”.

Са старшынёй прафсаюза аграрыяў Юрыем Адулам у гаспадарку выправіліся з самай раніцы, каб заспець працаўнікоў на месцы: на фермах ранішняя дойка заканчваецца значна раней, чым на комплексах. У Рытані да нас далучылася старшыня прафсаюзнай пярвічкі саўгаса Марына Яновіч.

Па словах Юрыя Аляксандравіча, сёлета райкам прафсаюза работнікаў АПК мае намер наведаць большасць ферм і комплексаў раёна, паглядзець, як працуюць людзі зімой, выслухаць іх пытанні, праблемы і пажаданні і, незалежна ад вытворчых паказчыкаў, адзначыць работу лепшых работнікаў на кожным жывёлагадоўчым аб’екце.

Да слова, летась падчас акцыі работнікі Астравецкага саўгаса “Падольскі” падчас сустрэчы з прафсаюзным лідарам наракалі на недахоп спецадзення, а працаўнікі некаторых ферм увогуле яго не мелі. Старшыня прафсаюзнай пярвічкі гаспадаркі Марына Яновіч запэўніла, што гэты недахоп выпраўлены: работнікам былі выдадзены гумовыя боты, цёплыя курткі, халаты і іншае спецадзенне. Забягаючы наперад адзначу, што словы Марыны Канстанцінаўны пацвердзіліся на месцах.

***

Ферма “Кямелішкі”

На ферма ў Кямелішках – некалі цэнтральнай сядзібе аднайменнага калгаса – займаюцца вырошчваннем і адкормам буйной рагатай жывёлы. Разам з загадчыцай Галінай Мечыславаўнай Прыстаўкай пра 829 галоў клапоцяцца 13 чалавек.

Летась падчас візіту старшыні прафсаюза райкама работнікаў АПК у работнікаў фермы “Кямелішкі” было шмат пытанняў да Юрыя Аляксандравіча – сёлета многія з іх ужо не стаяць на парадку дня. На ферме адбыліся кадравыя перастаноўкі – і атмасфера ў калектыве значна палепшылася.

Больш за 20 гадоў на ферме “Кямелішкі” працуе Тарэса Марцінкевіч. Шмат гадоў жанчына была даяркай, а з пераводам дойнага статка на комплексы ў Рытань і Падольцы перакваліфікавалася ў даглядчыцу.

– Шмат гадоў збірала па вёсцы малако, потым пайшла на ферму. У маёй групе 180 цялят ва ўзросце ад месяца да паўгода. З раніцы чышчу кормасталы, раздаю канцэнтраты, выпойваю пастэрызаваным і падагрэтым малаком самых маленькіх, – расказвае цялятніца. – Жывёлу люблю. Дома трымаю вялікую гаспадарку: трох кароў, гусей, курэй, а вось са свіней “выбілася”. Сёння ў мяне выхадны, але калі патэлефанавала Мечыславаўна, хуценька ускочыла на ровар – і на ферму. Не прывыкла я да прыгожых слоў, але ўсё адно прыемна, што нашу працу бачаць і цэняць. Не горш за мяне, а можа і лепш, працуюць на ферме і іншыя жывёлаводы.

Жанчына прызналася, што захоўвае віншавальныя лісты, граматы, атрыманыя за гады работы ў гаспадарцы. Падзячнае пісьмо ад райкама прафсаюза работнікаў АПК зойме сярод іх пачэснае месца.

***

Ферма “Стрыпуны”

Усяго пяцёра чалавек разам з загадчыцай працуе на гэтай невялікай ферме. Раздаваць кармы і канцэнтраты, перасцілаць клеткі – усё даводзіцца рабіць уручную. Верны памочнік жывёлаводаў у гэтай справе як і некалькі дзесяцігоддзяў таму, – не сучасны кормараздатчык, а конь.

Работнікі з непрыхаванай настальгіяй і сумам успамінаюць часы, калі ў Стрыпунах быў свой малочны статак – цяпер пра гэта нагадвае толькі напаўразбураны кароўнік. На ферме “Стрыпуны” цяпер даглядаюць каля сотні быкоў. Зарплата работнікаў напрамую залежыць ад прываг жывёлы.

– Па нормах, на кожныя 100 кілаграмаў вагі быку трэба даць кілаграм канцэнтратаў, – гаворыць загадчыца фермы Крысціна Мазура. – Сталі даваць менш – і прывагі літаральна за месяц зніліся на 300 грамаў. Але гэта ўсё – вытворчыя пытанні. Галоўнае – ёсць ферма, а ў нас – работа.

Падзячным пісьмом і падарункам была адзначана Валянціна Цэйка, стаж працы якой на гэтай ферме пераваліў за дваццаць гадоў.

***

Ферма “Талюшаны” –

з тых маленькіх ферм, якія асаблівыя сваёй няўлоўнай утульнасцю, хатняй атмасферай. Хоць, канешне, ні ў якое параўнанне яна не ідзе з сучаснымі малочна-таварнымі комплексамі, дзе за дойкай сочыць камп’ютар, а для працаўнікоў створаны ўсе ўмовы для працы: ёсць душавыя кабіны і пральная машына, тым не менш бачна, што да ўсяго тут прыкладзена працавітая жаночая рука. У бытавых памяшканнях чыста і цёпла, на падваконні стаяць кветкі.

Загадчыца фермы Люцыя Дземідовіч прызнаецца, што любіць, каб ва ўсім быў толк і парадак – прытрымлівацца гэтага правіла яна патрабуе і ад падначаленых, і ад дамашніх.

– На ферме ў Талюшанах я з 1991 года. Пачынала з даяркі, была аператарам па абслугоўванні малочнага абсталявання, а апошнія гады працую загадчыцай. Калектыў наш невялікі – усяго 6 чалавек, але дружны. На ферме ўтрымліваецца 211 быкоў і цялушак. І дома трымаю гаспадарку: дзве каровы, конь, свінні. Не разумею, як жыць на вёсцы і не трымаць жывёлу.

***

МТК “Падольцы”

Хоць Леаніду Кімстачу ў той дзень мы не ўручылі падарунак – мужчына быў на выхадным і падзяку за работу перадаць яму паабяцала загадчыца комплексу – затое атрымалася прадуктыўная размова з працаўнікамі МТК “Падольцы”.

На комплексе працуюць 32 чалавекі, утрымліваецца 1 348 галоў, з якіх 765 – дойны статак. Па словах аператараў машыннага даення, пасля пераводу дойных кароў з фермы “Кямелішкі”, дойка стала займаць больш часу: у нарматыўныя пяць гадзін жанчыны не ўкладваюцца: за дзень яны праводзяць на комплексе 14 гадзін, а ў табель працоўнага часу ідзе толькі 12 гадзін. Юрый Аляксандравіч, паабяцаў дамапагчы разабрацца з гэтым пытаннем.

***

МТК “Рытань”

Не першы год даяркай на комлексе працуе Святлана Баран. Мяккая па характары, але спрытная і ўвішная жанчына спраўна ўпраўляецца з дойкай кароў, і ў калектыве даярку цэняць і паважаюць.