Иоланта Валуевич

Недавно искала что-то в интернете, нажала не ту клавишу – и выскочило имя: ПАВЕЛ РАДИМОВ. Сразу вспыхнули яркие детские воспоминания, словно воочию увидела  книгу этого автора, которая, возможно, и определила мой выбор профессии. Читать далее

Бусел, ці бацян, – крылаты сімвал Беларусі. Кожны дзясяты ў свеце бусел гняздзіцца ў нашай краіне і спрадвеку  ахоўваецца людзьмі. Читать далее

Малая радзіма, бацькаўшчына – гэта месца, дзе чалавек нарадзіўся на свет, дзе  адчуваў сябе захаваным ад бяды і гора. Гэта ўтульны цёплы дом, дужыя бацькавы рукі, ласкавыя словы матулі. І нават калі імклівы вір жыцця закруціў цябе і занёс далёка ад роднага дома, успаміны аб ім не пакідаюць ніколі. Мы часта туды вяртаемся – калі не на яве, то ў думках і снах, каб сагрэць сэрца, адпачыць і духоўна адрадзіцца. І родны кут, маленькая радзіма заўсёды нас чакаюць…. Читать далее

Напрыканцы лютага ў чатырнаццаты раз у дзень нараджэння святара і паэта сабраліся тут парафіі-пабрацімы, творчыя людзі, святары, землякі, каб ушанаваць памяць Казіміра Сваяка. Читать далее

Пра вёску Белая Вада, што ў Астравецкім раёне, яе гісторыю і сённяшні дзень расказваюць яе жыхары і краязнаўца Іаланта Валуевіч Читать далее

«Гісторыю трэба ведаць, паважаць і шанаваць!»  – пад такім дэвізам прайшла ў Жукойне-Жалядскім касцёле прэміцыйная імша ксяндза Андрэя  Каўшука, на якой  маліліся і за душу майстра Яна Буйчыка ў сувязі са 130-гадовым юбілеем з дня яго нараджэння. Читать далее

У адзін з ранкаў, любуючыся спакойным возерам, у якім адлюстроўвалася ўзыходзячае сонца, блакітнае неба і велічны лес, Зофія ўбачыла ў траве лебедзя. Да яго шнурочкам збітай расы вяла сцяжынка. Жанчына здагадалася, што з птушкай нешта здарылася – яна яўна ішла да людзей шукаць  паратунку. Читать далее

Рэха трагедыі Клюшчанскага касцёла не заціхае. Боль суцішыўся -- а смутак   і памяць засталіся навечна ў сэрцах і душах людзей. Читать далее

Я ніколі раней не бралася за ваенную тэму – яна для мяне здавалася непасільнай, не жаночай, страшнай… Лічыла, што не змагу, як належыць, апісаць тыя падзеі, перадаць жах  і гераізм  ваенных  гадоў.
Але калі Галіна Бейнар-Рабовіч расказала мне пра свайго бацьку, удзельніка Вялікай Айчыннай вайны, я палічыла сваім абавязкам расказаць людзям, што давялося перажыць чалавеку, які жыў і працаваў побач з намі, якога многія памятаюць як  добрасумленнага і сціплага чалавека. Читать далее

Пра што расказалі званы згарэўшага Клюшчанскага касцёла?
На папялішчы згарэўшага Клюшчанскага касцёла Іаланта Валуевіч знайшла аплаўленыя званы… Пра што яны расказалі дапытліваму краязнаўцу?
Читать далее

Гэту гісторыю я падслухала на аўтобусным прыпынку.
 Читать далее

І зараз памяць усё часцей вяртае ў дзяцінства. Мільгаюць твары вяскоўцаў, узгадваюцца розныя гісторыі з жыцця вёскі, некалі чутыя ад маці ці суседзяў. Гэта і навяло мяне на думку напісаць нарыс пра Трашчаны. А калі пачала збіраць матэрыял, то гісторыя знаёмай з дзяцінства вёсачкі аказалася такой багатай і цікавай, што не данесці яе да чытачоў і да сваіх землякоў было б проста злачынствам! Читать далее