Медсестра операционной: о своей профессии рассказывает Людмила Часнойть
Вось і вынікае, што кожны з нас на рабочым месцы бы звяно вялікага механізма: здаецца, і нябачнае, а выпадзе – камфорт і звыклы рытм жыцця парушыцца.
Медыцынская сястра аперацыйнага блоку хірургічнага аддзялення Астравецкай ЦРКБ Людміла Часнойць:
Як вам – адпрацаваць 36 гадоў на адным месцы і за гэты час ні разу не пашкадаваць аб выбранай прафесіі? Гэта пра Людмілу Іванаўну.
Яна не прымае хворых, не ставіць уколы і кропельніцы, не разносіць па палатах таблеткі. Але яна – правая, чытайце: проста неабходная – рука хірурга пры правядзенні аперацыі.
– Пасля размеркавання год працавала ў аддзяленні нованароджаных 7-й клінічнай бальніцы ў Мінску, сёння гэта цэнтр «Маці і дзіця», – расказвае пра прафесійны шлях жанчына. – Вярнулася на родную Астравеччыну, выйшла замуж. У дзіцячым аддзяленні мясцовай бальніцы вакансій не было, таму ўладкавалася медсястрой у хірургічнае.
Жанчына ўпэўнена, што прафесію ёй вызначыў лёс. Марачы быць настаўнікам, паехала паступаць у Брэсцкі педагагічны інстытут. На падрыхтоўчых курсах за кампанію са знаёмай трапіла на прыёмную кампанію медыцынскага вучылішча – і пра педагогіку забыла. Не гаворачы бацькам, перакінула дакументы – у вучылішча залічылі без экзаменаў, па конкурсе балаў атэстата…
– Мама, калі даведалася, спытала: як працаваць будзеш, ты ж крыві баішся? – смяецца медсястра. – Але кожны дзень з ёй побач – і не баюся. І з калегамі мне заўсёды шанцавала, і з урачамі, якія многаму навучылі.
Першую аперацыю, на якой Людміла была асістэнтам хірурга Аляксандра Павалоцкага, яна памятае добра: выдаленне грыжы. І страшна было: як справіцца? І рукі дрыжэлі.
Работу аперацыйнай медсястры лёгкай не назавеш: сачыць за стэрыльнасцю памяшкання, хутка і правільна падаць хірургу патрэбныя інструменты, разумець ход аперацыі і ведаць, што неабходна доктару, прадбачыць яго дзеянні… Адна аперацыя – ад сарака хвілін. Неяк пры складанай, яшчэ ў старой бальніцы, на нагах брыгада правяла каля пяці гадзін. Нярэдка здараюцца, гаворыць жанчына, і начныя «дзяжурствы».
– Нават у складаныя моманты не думала пра іншую прафесію, – падводзіць вынік нашай размовы медсястра. – Лічу, там добра, дзе нас няма. А тут харошы калектыў, таленавітыя хірургі, надзейныя калегі. Мой вопыт патрэбен маладым – яны часта пытаюць парады. Нават у іншае аддзяленне не пайшла б, нягледзячы на шчыльны графік, бяссонныя ночы і стомленасць. Бо хто, калі не я…
Подписывайтесь на телеграм-канал «Островецкая правда» по короткой ссылке https://t.me/ostrovetsby.
Телеграм-канал «Островецкая правда» – всё самое интересное из жизни Островца и Островецкого района.
