Жанчына з Дошкі гонару: вядучы ветурач-таксіколаг Галіна Малочка працуе ў райветстанцыі 35 гадоў
10:00 / 05.02.2025
На працягу 35 гадоў пільна сочыць за якасцю кармоў і выяўляе прычыны, па якіх нездаровіцца цялятам і каровам, вядучы ветурач-таксіколаг Астравецкай раённай ветэрынарнай станцыі Галіна Малочка, партрэт якой занесены на раённую Дошку гонару.
Па ўспамінах жанчыны, яна толькі на 3-м курсе, калі пачаліся прадметы па спецыялізацыі, упэўнілася, што гэта яе прафесія.
– Ветэрынарыя – неверагодна цікавая навука. Калі прыязджала дадому нават бацькам, гаспадарам са стажам, парады давала, – з усмешкай працягвае Галіна Іосіфаўна. – Яны заўсёды трымалі шмат свіней, але не ведалі, што іх трэба апрацоўваць ад паразітаў. Ці, напрыклад, карову як паставяць у хлеў з восені, дык яна стаіць там да зімы. А нас вучылі, што для сцельнай каровы мацыён абавязковы – тады ёй лягчэй будзе ацяліцца. Таму ўпэўніла бацькоў выганяць рагуль на прагулку.
Пасля заканчэння тэхнікума дзяўчына некалькі галоў працавала ў калгасе імя Калініна на Ашмяншчыне. А пасля таго як бацькі ім з сястрой купілі ў Астраўцы дом, перабралася сюды.
– На той час ветурачоў хапала. Памятаю, прыйшла да тагачаснага начальніка ветстанцыі прасіцца на работу. Думала, Уладзімір Мікалаевіч мяне ў калгас накіруе, а ён паставіў у хіміка-таксікалагічны аддзел, дзе з таго часу і працую, – расказала жанчына.
Галіна Іосіфаўна зазначыла, што нізавошта не прамяняла б сваю работу на іншую. І справа не толькі ў тым, што яна падабаецца, але і ў калектыве.
– Наш аддзел складаецца з двух аддзелаў: хіміка-таксікалагічнага і біяхімічнага. Тут працую я і лабарант Юлія Афоніна. У нас ніколі не бывае рознагалоссяў. Усё выконваем разам, не падзяляючы на «тваё» і «маё», – патлумачыла жанчына. – Мы праводзім таксікалагічныя даследванні для выяўлення прычын атручвання жывёлы, біяхімічны аналіз для кантроля за станам абмена рэчываў, правяраем кроў нованароджаных цялят на наяўнасць імунаглабулінаў і многае іншае. Да слова, важнасць апошняга паказчыку ў развіцці жывёлагадоўлі не пераацэніш. Ад таго, ці выпаілі малое ў першыя паўтары гадзіны малозівам, залежыць імунітэт і далейшае развіццё жывёліны.
– Тэхналогіі не стаяць на месцы, абнаўляецца і спецыяльнае абсталяванне. Напрыклад, раней мы візуальна вызначалі колькасць імунаглабулінаў у крыві, а цяпер гэта робім з дапамогай спецыяльнага прыбора для біяхімічнага аналізу, – працягвае суразмоўца. – Таксама ў нас ёсць спектрафатометр, вагі, сушыльная шафа, якая выкарыстоўваецца для даследвання сенажу і сіласу.
Дарэчы, менавіта Галіна Малочка і Юлія Афоніна падчас корманарыхтоўкі кантралююць закладку ёмістасцей для захоўвання травяністых кармоў па ўсім раёне.
– Выязджаем на кожную траншэю, правяраем вільготнасць, тэмпературу і адбіраем пробы, якія пазней даследуем на ўтрыманне караціну і іншых рэчываў, – патлумачыла спецыяліст. – Сёлетняя корманарыхтоўка была найлепшай за ўсе гады, што працую. Па-першае, хутка закладвалі ёмістасці – а гэта першая перадумова для будучага якаснага корму. Па-другое, добра была арганізавана работа людзей і тэхнікі. Парадавала, што ўсе спрацавалі выдатна. Хоць кукурузную масу не прынята закладваць у бурты, але сёлета гэта рабілі, таму што культура была вельмі ўраджайнай. І ў курганах атрымаўся добры корм.
«Зялёнае святло» на адкрыццё сянажнай ці сіласнай траншэі таксама даюць спецыялісты хіміка-таксікалагічнага аддзела. Па вялікім рахунку, яны стаяць на варце здароўя ўсяго раённага пагалоўя буйной рагатай жывёлы.
Некалькі пытанняў аб галоўным
– Вы сказалі, што раней было шмат ветурачоў, а цяпер іх не хапае. З чым гэта звязана, на вашу думку?
– Маладым адразу хочацца вялікую зарплату, кватэру і работу строга па графіку. У іх часта не хапае цярпення і жадання працаваць. Усё з цягам часу абавязкова стане на сваё месца: і зарплата пабольшае, і кіраўніцтва заўважыць.
– Ці ёсць у гаспадарках талковыя маладыя ветурачы, і хто гэта, калі не сакрэт?
– Руслан Стэх з КСУП «Гудагай» – спецыяліст ад бога. Анастасія Канавалава з РУП «Астравецкі саўгас «Падольскі» – талковы спецыяліст. Ёсць працалюбівая граматная моладзь, але, на жаль, яе мала.
– Уявіце, якой будзе жывёлагадоўля праз 10 гадоў.
– Пакуль будзе наш Прэзідэнт, будзе і жывёлагадоўля, і сельская гаспадарка. У іншым выпадку – усё разваліцца, як за мяжой, дзе няма калгасаў.
– Каму не варта ісці ў ветэрынарыю?– Выпадковым людзям. Трэба любіць нашу прафесію і мець жаданне працаваць. Варта разумець спецыфіку ветэрынарнай галіны.
– Ад каго даведаліся, што вы трапілі на Дошку гонару, і што адчулі?
– Наталля Валянцінаўна (Назарава, начальнік райветстанцыі. – Заўв. аўт.) паведаміла гэтую навіну. Спачатку я запярэчыла, маўляў, ёсць больш годныя людзі, але начальнік як адрэзала: «Іосіфаўна, пытанне закрыта. Стаўлю вас перад фактам». Я не публічны чалавек, не прывыкла да ўвагі, але вельмі прыемна, што маю работу заўважылі і ацанілі.
– Калі б можна было адматаць час назад, вы б…
– Выбрала б гэтую ж прафесію і нічога не мяняла б. Без перабольшвання, люблю сваю работу, на працягу 35-ці гадоў не страціла цікаваць да таго, чым займаюся.
