Якое жніво найбольш запомнілася Анатолю Якубцэвічу – першаму “тысячніку” і “двухтысячніку” раёна сярод вадзіцеляў

Анатоль Якубцэвіч:

– Што зрабіў, каб стаць першым у раёне вадзіцелем, які перавёз спачатку тысячу тон, а потым і дзве? Сакрэту няма: рабіў сваю справу і, прызнацца, не рваўся ў перадавікі. Канешне, трохі паглядваў у табель, колькі хто перавёз, але жадання быць першым, у мяне дакладна не ўзнікала.

У саўгасе на ўборцы задзейнічана 10 адзінак тэхнікі, у тым ліку прыцягнутыя. Але не жнівом адзіным… Былі ў мяне і камандзіроўкі: трэба ж выканаць дзяржазаказ. Учора, напрыклад, у Ражанцы забіраў падборшчык да кормаўборачнага камбайна. Таму і ў дажджлівае надвор’е не сядзеў склаўшы рукі.

Ад чаго залежыць ураджай? Ад многага, пачынаючы з ворыва і заканчваючы работай агранома. Але па-ранейшаму ў нашых паўночных краях з надвор’ем не паспрачаешся.

Усе культуры патрэбныя, але па душы – пшанічка. Яна цяжэйшая – больш прывязеш. Плюс чатыры тоны на адным рэйсе можна мець, у адрозненне ад іншага збожжа. Таму і любяць яе і камбайнеры, і вадзіцелі.

Усе ўборкі падобныя адна да адной. Толькі, напэўна, першае жніво самае памятнае – а інакш і быць не можа. У 1982 годзе здаў школьныя экзамены і пайшоў у саўгас памочнікам. Усё па правілах было, нават працоўную кніжку аформілі. З Мечыкам Юргелянцам, які толькі прыйшоў з арміі, нам далі новую “Ніву”. Гэта цяпер камбайн прыгналі з завода, завялі і паехалі, а даўней яго атрымлівалі ў разабраным выглядзе. Усё асобна: колы, дэталі, балты. Збіралі яго каля 2-х месяцаў.

У нашай гаспадарцы была традыцыя: на камбайн экіпажа, які за дзень найбольш набіў, чаплялі сцяжок – і на нашай хлебаўборачнай машыне ён не аднойчы быў!

Даўней, калі хтосьці намалоціць тысячу ў раёне – дзіва дзіўнае. А цяпер “тысячнікі” сыплюцца адзін за адным, хоць і тады ўраджайнасць была нядрэннай. Справа, напэўна, у тым, што раней было шмат хлебаўборачнай тэхнікі, але не такой энерганасычанай і прадукцыйнай, як цяпер. Толькі ў нашым саўгасе “Рытаньскі”, да аб’яднання трох гаспадарак, на жніве працавала 14 камбайнаў. “Нівы”, “Коласы” і “Доны” ў полі змянілі сучасныя агрэгаты, дзе і кандыцыянер ёсць, і камп’ютарная сістэма кіравання…

І на сушылцы ў Рытані працаваў некалькі месяцаў, так што ведаю смак і камбайнерскага, і вадзіцельскага, і аператарскага хлеба.

…Прыемна, што нашу работу бачаць і цэняць. Некалькі гадоў назад мяне прызналі лепшым у вобласці вадзіцелем па выніках корманарыхтоўкі, сёлета стаў першым “тысячнікам”. Кіраўніцтва раёна і гаспадаркі, прафсаюзы віншавалі. Блізкія – таксама. Жонка святочную вячэру прыгатавала. Сын з сям’ёй спецыяльна з Астраўца прыехаў ў Рытань. Дзеля гэтага і хочацца жыць!