Хто стаў пераможцам чарговага конкурсу “Што б гэта значыла?”
16:30 / 06.08.2024
Вось і шэраг нашых пастаянных канкурсантаў за шматлікімі летнімі клопатамі ды адпачынкам, відаць, забыліся пра чарговы этап ці проста не мелі часу ці жадання паразважаць на тэму «Што б гэта значыла?». Хто-ніхто ўскочыў у апошні вагон: даслаў сваё бачанне конкурснага здымка напрыканцы прыёму заявак. Яно і не дзіва: гарачыня напачатку ліпеня, калі выйшла газета з конкурсным заданнем і трэба было думаць, з якога перапуду дзіця ў цёплай шапцы і кофце ўзлезла ў тачку і што яно там робіць, стаяла такая, што для яе характарыстыкі найбольш падыходзіць трапнае беларускае слова «пекла». Плавіўся не толькі асфальт, але і мазгі.
Але практыка паказвае: не бывае заданняў, з якімі б не справіліся нашы канкурсанты. Прычым незалежна ад таго, у якую пару года і пры якім надвор’і яно надрукавана.
Ларыса Гупянец адзін са сваіх варыянтаў прыдумала, як нам здаецца, вярнуўшыся з заняткаў «аграфітнесам». Бачна, што была яна задаволена вынікамі сваёй працы, хоць трохі засмучаная тым, што пра сапраўдны адпачынак і мора каторае ўжо лета можна толькі марыць:
Усё на ўчастку на пацеху:
Шмат чаго зямелька родзiць!
Жаль, пайсцi куды, паехаць
Ну нiяк жа не выходзiць.
Той – у Крым, той – на Балканы…
Я ж нiкуды не магу!
Да гарода прывязана,
Як Барбос на ланцугу.
Марына Кавалеўская дакладна апісвае ўсё, што бачыць на здымку, дадумваючы толькі прычыны і вынік учынкаў «героя»:
Як той начальнiк у «Шэўрале»,
У тачку я забраўся.
Узяўшы ў руку цукерку,
Назiраць сабраўся.
Бачу: вёдры там стаяць –
Нешта будуць палiваць…
Угнаенне ў тачцы ёсць –
Значыць, будуць унасіць.
Мерка воддаль вунь стаiць –
Можна дозу разлiчыць.
I няцяжка здагадацца,
Толькi трэба вось заняцца.
Дворык наш тут заквiтнее –
I жыццё папрыгажэе.
Юнага памочніка дарослых, але ж са сваімі далёкасягаючымі інтарэсамі ўбачыла на здымку Валянціна Масцяніца:
Пазасыпаю тут ўсе ямкі
Назаўжды і на вякі!
Каб усе мае каханкі
Не зламалі каблукі.
Аляксандр Харытонаў таксама ўбачыў на здымку працавітае дзіцятка. Вось якія думкі-жаданні, па меркаванні аўтара, рояцца ў галаве ў малога:
Буду взрослым помогать:
Красить, мусор убирать.
Хоть тяжёлая работа,
Маме мне помочь охота!
Пусть замаялся – нет сил,
Аппетит труд возбудил.
Мама рада за сынка:
Помощь ей от мужичка.
Капіталіна Пятроўская разгледзела на здымку (я, як яго аўтар, пацвярджаю: небеспадстаўна) вясенні суботнік, да ўдзелу ў якім малому яшчэ трэба дарасці:
Все стремятся на субботник.
А я так себе работник…
Сижу, конфетки кушаю,
Вокруг смотрю да слушаю.
Дэбютант і пераможца мінулага этапу Дзмітрый Максімаў шчыра пажадаў поспехаў усім канкурсантам і паабяцаў, што будзе ўдзельнічаць і надалей. Што ж, чакаем.
Дзмітрый пра хлопчыка ў тачцы прыдумаў патрыятычную амаль што паэму:
Я маленькі астраўчанін.
Гэтым ганаруся!
З прыгажосці краявідаў
З маленства дзіўлюся.
І ўклад свой прыкладаю.
Малы, а памагаю:
Выпэцкаць сваё адзенне,
Падрапаць калені.
Калі падрасту я трохі,
Буду горад будаваць.
Каб жыццё было шчаслівым,
Трэба плённа працаваць.
У тачанцы важна еду.
Мару, што ў машыне.
Можа, мяне мая мара
Болей не пакіне.
А пакуль я пестуночак –
Так матуля кліча.
Колькі шкоды я зрабіў,
Праз гады падлічаць.
Я маленькі астраўчанін.
І ўклад пакуль маленькі,
Ды для сваёй малой радзімы –
Вельмі удаленькі!
Але некаторых канкурсантаў палёт фантазіі скіраваў у іншае, больш імклівае і цікавае рэчышча.
Тачка просится в полёт!
Я и штурман, и пилот.
Тяжело идёт на взлёт
Двухколёсный самолёт.
Впереди – крутой подъём.
Вместе с мамой отдохнём:
Чтобы больше было сил,
Малость я перекусил…
– піша Аляксандр Харытонаў.
Не так высока і далёка, але не менш таленавіта сягае і Стас Курыла:
Новы від гарадскога таксі.
І не вельмі высокая плата.
З вецярком пакатаць
папрасіў...
Бо піхаць будзе тачку тата!
Гэтую ж тэму Стас развівае і ў наступным варыянце:
Хлопцу тачку падагналі…
Дзе тут руль, а дзе педалі?
Трэба ж неяк ёй руліць…
Аж рука ў хлапца смыліць…
Уявіў, што «новы рускі»:
Шлях для руху крыху вузкі…
Ціснуць трэба на педалі,
Каб «гайцовы» не дагналі.
Вядома ж, не абышлі нашы канкурсанты і тэму сямейнага выхавання.
Грунтоўна, з матэматычнай дакладнасцю падышла да рашэння фотазадачы ветэран педагагічнай працы, былы настаўнік матэматыкі Яна Галіна. (Яна сама выбрала для подпісу творчы псеўданім – не будзем парушаць інкогніта аўтара, вядома, калі яно для некага яшчэ з’яўляецца такім).
Як правільна рашыць задачу-галаваломку? Пабудуем неардынарны аналіз задачы. На пярэднім плане – Ванька. Згубіўся? Схаваўся? Кінулі, як непатрэбную рэч (на жаль, бывае і такое)? Ці Ванька – валанцёр падчас летніх канікул? А можа, падкінулі дзіця ў разору бяздзетнай пары?
Далей Яна Галіна прапануе і вершаваны варыянт:
Суседзі казалі (ці жартавалі),
Што бацькі знайшлі Ваньку
ў капусце.
У тачцы дадому прыкацілі,
Пачаставалі смачнай лустай…
Зразумеў жарты Ванька,
калі падрос:
Яго, як і ўсіх дзяцей,
бусел прынёс.
А можа, усё нашмат горш?
Як у адным з варыянтаў Рэгіны Дрэмы:
Во время семейной перепалки
Ребёнка вывезли на свалку.
Когда разлад
между женой и мужем –
Бывает часто, что ребёнок никому не нужен.
Сучасную праблему, характэрную для многіх маладых сем’яў, убачыла на здымку Валянціна Масцяніца:
Мама сыну загадала
Сядзець і не лётаць!
Бо сама ў тэлефоне
Дзве гадзіны лясы точыць.
Падобна, што з таго ж ракурсу ацэньвала конкурсны здымак і Рэгіна Дрэма:
Чтоб ребёнок не сбежал
И не вышел с ним скандал,
Его в тачку усадила –
«Точу лясы» по мобиле!
«І ўсё роўна я маму люблю!»
– так, напэўна, гатова сказаць кожнае дзіця незалежна ад таго, хто і чаму пасадзіў яго ў тачку.
Пра тое – варыянт Вольгі Клімовіч:
Сижу я в тачке непростой –
Еду к маме я домой!
Да слова, ужо згаданая Валянціна Масцяніца адзіная вылічыла, што на здымку – Спондаўская школа. Пэўна, і малога пазнала? Вось што значыць землякі! І з гэтай нагоды нарадзіўся ў Валянціны яшчэ адзін, мясцовы, варыянт подпісу:
У Астраўцы дзяцей
Вядуць у басейн,
Спяваць і танцаваць.
І нават у хакей гуляць!
А ў Спондах вучаць працаваць,
З маленства працу паважаць.
Ну што ж, не самая горшая навука…
А завяршае наш конкурсны парад усё тая ж Ларыса Гупянец карыснай парадай, якой варта было б скарыстацца і дарослым, і дзецям:
Не сядзiце ў інтэрнэце,
А выходзьце на прастор.
У прыродзе ўсё цiкава –
Ад мурашак i да зор.
Гэты варыянт Ларысы Гупянец, да слова сказаць, па выніках галасавання заняў другое месца ў нашым конкурсе.
А пераможцаў у нас сёння ажно два. Ім сталі Аляксандр Харытонаў – журы найбольш спадабаўся яго варыянт пра тачку, што просіцца ў палёт. Першую прыступку ўмоўнага п’едэсталу з ім дзеліць Стас Курыла з яшчэ адным транспартным варыянтам – тым, дзе «хлопцу тачку падагналі…»
Віншуем пераможцаў і жадаем поспехаў усім удзельнікам конкурсу ў новым яго этапе.
