16 удзельнікаў, 30 варыянтаў – хто перамог у конкурсе “Што б гэта значыла?”

“Не зайздрошчу я вам, – сказала, аддаючы свае балы ў агульную скарбонку бухгалтар рэдакцыі. – Як тут выбраць лепшых? Была б мая воля, то праз аднаго пераможцам прызнала б”.

Скажу па сакрэце: я б таксама! Але ў кожнага члена рэдакцыйнага журы “ў кішэні” толькі 60 балаў: 30 – за першае месца, 20 – за другое і 10 – за першае. І галасуюць яны “ўсляпую”, не ведаючы, чый варыянт адзначаюць! Да таго ж густы ў кожнага розныя.

Вось паспрабуйце самі вызначыцца, які з дасланых варыянтаў найлепшы – а потым зверце свае адзнакі з думкай калектыўнага рэдакцыйнага розуму.

Першым адгукнуўся на прапанову прыдумаць подпіс да прапанаванага здымка Іван Дзятловіч – ён працытаваў вядомую фразу з “Брыльянтавай рукі”:

“Кто заказывал такси на Дубровку?”

Дарэчы, тэма “сабачага таксі” была папулярнай у нашых канкурсантаў.

“Это моя аура работает таксистом”

– да такой філасофскай высновы прыйшла zamoraeva.aleksandra.

Яе развіла і Марыя Чума

Я таксістам падрабляю,

Як на гэта маю час.

Гаспадару дапамагаю

Зарабіць на хлеб і квас.

Пастаянных ёсць кліентаў

У мяне ў Астраўцы

Бо гатовы іх павезці

Я і ўдзень, і ўначы.

Калі трэба вас даставіць

Па раёне хоць куды,

То званіце па суботах.

Тэлефон мой 3-3-3.

Таццяна Яновіч, мусіць, добра ведае гэты нумар. Ці, мо, па іншым выклікае заўжды цвярозага вадзіцеля, які нядорага бярэ за свае паслугі.

Сегодня " Радуга" гостей встречала –
Анна свой юбилей отмечала.
"Праздник окончен, пора по домам.
Только за руль я не сяду сама.
Чтоб развезти вас, друзья,
Водителя трезвого вызвала я!"
Но водитель необычный,
На вид – умный и приличный.
"По домам вас развезу,
Но оплату не возьму.
Лучше завтра на обед
Дайте мисочку котлет!"

Капіталіна Пятроўская прапануе разлічыцца з сабачкам іншым, не менш смачным чынам – і за іншыя паслугі:

Он там не спит и не зевает –

Он машину охраняет.

И службу исполняет честно

Зверь породы неизвестной.

Чужим в машину не попасть,

Ворам машину не украсть.

И к службе этой он привык.

Получит за неё шашлык!

Згодна з ёй і Валянціна Янчэўская:

Вот сижу я за рулём

На парковке белым днём.

А хозяин как придёт

И продукты принесет,

Будет он меня кормить,

За охрану благодарить.

Чаму ж ён сядзіць “за рулём на паркоўцы белым днём”? “Мусіць, бензін скончыўся” – вырашыла Ірына А.

Вот приехал в магазин.

Бац – и кончился бензин!

Что же делать? Как же быть?

Где бензин мне раздобыть?

Хорошо, что не один –

С охраной езжу в магазин.

Посадил его я охранять,

А сам решил за бензинчиком сгонять.

А Ларыса Гупянец лічыць, што не ў бензіне справа і ў сабакі (ці ў яго гаспадара) іншая, нікому невядомая праблема:

Вельмі файная машына:

Усё на месцы, чын па чыну.

І бензіну поўны бак

А завесці... Ну ніяк!

Рэгіна Дрэма, вядома ж, не магла абысці тэму п’яных вадзіцеляў. З гэтай нагоды яна прыдумала ажно два варыянты:

“Свайго гаспадара я паважаю,
Калi трэба, за "дабаўкаю" зганяю!”

– такія думкі яна ўкладвае ў сабачую галаву ў першым з іх.

І ў другім верны сябар гатовы падстрахаваць гаспадара:
Хозяин мой в неадеквате:
Нарушает ПДД.
Доверять машину хватит –
Сам поеду я везде!

Конкурсны здымак быў надрукаваны ў газеце ў адзін са спякотных жнівеньскіх дзён. Горача было і пасля. І некаторыя з удзельнікаў шчыра спачувалі сабаку, якому трэба было ў спёку ў сваім прыродным футры парыцца ў машыне.

Вось як піша Жанна Раўдановіч:

Мочи нету здесь сидеть.

Хватит на меня смотреть!

Лучше двери отопри,

Выпусти на травку

Почесаться лапкой.

І Марына Кавалеўская, паразважаўшы, што б гэта значыла, прыйшла да высновы, што найперш здымак сведчыць пра не гуманныя адносіны да хатняга сябра:

Я даўно ўжо за рулём –

Многае пабачыла.

Тут собака за рулём!!!

І што б гэта значыла?..

Такi важны, грацыёзны

Не на жартачкi сур'ёзны…

Пералез ды сеў за руль.

Нешта разважае…

Нават шыбу адчынiў,

Гаспадара чакае...

"А на вулiцы ж спякота!

Ну, а мне чакай, сядзi

Каб напiтку хоць якога…

Хоць ты ў "Вiзавi" схадзi!.."

Нават вочкi ўжо прыкрыў…

Душна небараку

Не бадзяйся, гаспадар,

Пашкадуй сабаку!

Не абышлі нашы чытачы і тэму кахання – як жа без яе? Вось што ўбачыла на здымку Валянціна Масцяніца:

На машыне падкаціў

Шарык наш да ЗАГСа.

Ажаніцца ён рашыў,

Каб мець трохі шчасця.

А Рэгіна Дрэма конкурсны здымак дапоўніла яшчэ сваім фота – і прыдумала рамантычную гісторыю.

Им бы встретиться,

двум одиночествам –
Подарили б щеночков набор!
Взять "блондиночку"

 всем ведь захочется,
Пусть наполнится нежностью двор!

Хоць большасць канкурсантаў “прайшліся” па тэме “сабачага жыцця”, якое цяпер у некаторых хатніх гадаванцаў лепшае, чым каторае чалавечае.

Рэгіна Дрэма лічыць, што цяпер увогуле

з’явіўся новы стыль: “сабачае жыццё”.

І мяркуючы па здымку, вельмі нават нядрэнны. Прынамсі, для сабак.

Ларыса Гупянец з гэтай нагоды ўзгадала анекдот:

- У меня собака совсем обленилась!

- Как это?

- Так раньше, чтобы погулять, она приносила поводок, а сейчас приносит ключи от машины!

Вольга Пінчук “падслухала”, пра што думае сабака ў машыне:

“Ва ўсіх будкі як будкі, а мая – наварочаная”.

Валянціна Янчэўская расказвае ад імя сабакі такую гісторыю:

Я прасіў гаспадара:

Пабудуй мне будку!

Гаспадар не паскупіўся –

Для мяне аўто разжыўся.

Канец свету надышоў.

Дурэюць людзі з жыру!

Сабаку Дзіма пасадзіў

За руль у машыну

– робіць выснову Валянціна Масцяніца.

У galka_kolesnik3 падобныя думкі –якія яна, зноў жа прыпісвае герою здымка:

“Ты сказочно богат, хозяин!”

А yushkiavichus_anastasiya лічыць, што ў Астраўцы гэта не дзіва:

– В этом городе даже я заработал на авто!!! Сможешь и ты, дружище!

Антаніна Палявая, разгледзеўшы здымак, расказвае такую гісторыю (мяркуем, што праўдзівую. Ці амаль што…)

Паспрачаліся мы з дзедам:

Я ад пошты ці ад’еду?

Сеў за руль, сяджу, як пан –

Пешшу мой пайшоў дружбан…

Я прыгожы, я лахматы,

Мерсэдэс маю і хату!

Па ваколіцы йдуць чуткі:

Я – у аўто, а дзед – ля будкі.

До чего дошел прогресс:

За рулём поехал пёс! –

падсумоўвае Валянціна Янчэўская

“Адкуль жа машына?” – задалася пытаннем Ларыса Гупянец. І знайшла на яго адказ, зыходзячы з рэалій сённяшняга дня:

З вокнаў зырылі суседзі —
На машыне (?) Пятроў едзе?
– Быць не можа, каб прыдбаў!
– Мо пазычыў?
– Ну не ўкраў!..
– На пракат узяў – у цёткі...
Не пляціце, людцы, плёткі:
На камбайне першым стаў –
Падарунак атрымаў.

А неаднойчы ўжо ўзгаданая Рэгіна Дрэма завяршае конкурс такім выказваннем:

Да, собаки мы такие –
Мы и в космос, и в “районку”,
И на почту @ электронку!
Где угодно, нас всё "сунут",
И за руль нам – что раз плюнуть!

Шаснаццаць чалавек пакінулі свае варыянты подпісаў да прапанаванага на конкурс здымка ў сацыяльных сетках ці даслалі іх на электронную ці звычайную пошту рэдакцыі, некаторыя – па некалькі версій. У выніку нам давялося выбіраць больш чым з 30 ўзораў дасціпнасці, мудрасці, гумару, Практычна ўсе яны прэтэндавалі на месца ў тройцы прызёраў і рэдакцыйную прэмію. Але большасць членаў калектыву аддалі галасы за варыянты Марыі Чумы і Марыны Кавалеўскай – яны набралі па 120 балаў. Па 90 – у Антаніны Палявой і Рэгіны Дрэма (варыянт пра сабак, якія і ў космас, і ў “раёнку”).

Такім чынам, у нас на тры прызавыя месцы – чатыры пераможцы. Таму трэцяе месца вырашана не прысуджаць, тым больш, што астатнія прэтэндэнты моцна адстаюць ад чацвёркі лідараў.

Віншуем пераможцаў!

(Антаніну Палявую просім паведаміць у рэдакцыю свой адрас).