Як у “Гервятах” клапоцяцца пра замацаванне спецыялістаў – гісторыя Мікіты Власенкі

Замацаванню ў аграпрамысловым комплексе маладых спецыялістаў надаецца шмат увагі як у краіне, так і ў раёне. Жыллё, дастойная заработная плата, перспектывы кар’ернага росту – тыя стымулы, дзякуючым якім аграномы і жывёлаводы пасля адпрацоўкі застаюцца на вёсцы.

Спецыялісты ў сваю чаргу разумеюць, што з неба нічога не падае, кожны павінен адказна адносіцца да сваіх абавязкаў, а гаспадарка дапаможа – так лічыць загадчык раслінаводчага ўчастка №2 КСУП “Гервяты” Мікіта Власенка, з якім мы перасякліся на вясенне-палявых работах.

Малады чалавек прызнаецца, што выбар на карысць агранаміі зрабіў выпадкова. І толькі падчас вучобы ў Навагрудскім аграрным каледжы зразумеў, што гэта – яго галіна, што тут ён як рыба ў вадзе. Завочна атрымаў вышэйшую адукацыю ў Гродзенскім дзяржаўным аграрным універсітэце, дзе, дарэчы, сустрэў сваю другую палавінку Паліну. Жонка таксама працуе ў КСУП “Гервяты” памочнікам загадчыка раслінаводчага ўчастка, праўда, не ў мужа.

– У 2018 годзе нас размеркавалі ў “Гервяты”. Часу на “раскачку” і адаптацыю не было, давялося хутка ўнікаць у вытворчыя нюансы – у гаспадарцы пачыналася масавае жніво. Мяне прызначылі адказным пры звяне камбайнаў, а на восень паставілі брыгадзірам другога ўчастка – гэта землі ў раёне Дайлідак і навакольных вёсак, – успамінае першыя працоўныя дні Мікіта. – Каб да дробязяў спазнаць новую вотчыну – глебы тут асаблівыя, – мне спатрэбілася паўтара года. Шмат работы за апошні час зрабілі меліяратары, за што ім вялікая падзяка. Раней участкі хаваліся ў кустоўі, лазе, а цяпер едзеш – і палі як на далоні – прыемна паглядзець.

У КСУП “Гервяты” загадчыкі і іх памочнікі адказваюць за арганізацыю работ.

– У пару асноўных палявых работ, будзь гэта корманарыхтоўка, сяўба ці жніво, задача нумар адзін – размеркаваць людзей. Працэс павінен быць адладжаны, як гадзіннік, – тлумачыць аграном. – Фронт работ на наступны дзень размяркоўваем вечарам, каб раніцай кожны з механізатараў ведаў, чым і дзе будзе займацца. Акрамя гэтага, адказваю за раскрыццё тэхналагічных ёмістасцей для захоўвання травяністых кармоў і правільнасць выемкі сенажу і сіласу.

Малады аграном з усмешкай гаворыць, што ў рабоце яму найбольш падабаюцца адпачынак, які ў вяскоўцаў, а тым больш працаўнікоў раслінаводства, звычайна зімой, і заработная плата. Пацікавілася, якую з культур тэхнолаг дайлідскіх палёў любіць найбольш і чаму.

– Бульбу. Нездарма яна лічыцца ў беларусаў другім хлебам. У нашай гаспадарцы пад яе адводзяць няшмат – толькі 40 гектараў, але працаваць з гэтай культурай цікава. Летась, напрыклад, калі не хапала падчас бульбакапання вадзіцельскіх рук, з задавальненнем адвозіў клубні з поля да сховішча, – расказаў Мікіта Власенка.

У КСУП “Гервяты” дастаткова маладая каманда. Каб замацаваць кадры і забяспечыць маладых спецыялістаў жыллём, кіраўніцтва гаспадаркі набыло ў аграгарадку двухпавярховы чатырохкватэрны дом. Яго вяскоўцы жартоўна называюць аграномавым. Тром спецыялістам раслінаводства, у тым ліку сямейнай пары Власенка-Макей, кампанію склаў зваршчык.

Запыталася ў Мікіты: як гэта, калі ў сям’і два аграномы?

– Нармальна! Адзінае, што дома з Палінай сустракаемся позна вечарам. Але мы разумеем, што ненармаваны працоўны дзень – асаблівасць сельскай гаспадаркі. Хоць праблем і клопатаў хапае на ўчастку, тым не менш з жонкай абмярковаем рабочыя моманты. Усё ж такі аграномы – і па прафесіі, і па прызванні, – адзначыў суразмоўца.