Знаёмцеся з удзельнікамі конкурсу “Сям’я года” Генадзем, Вольгай, Уладам і Каралінай Казакевічамі

10:37 / 20.05.2022
У раённым этапе рэс­пуб­лі­кан­скага конкурсу «Сям’я года» перамаглі Казакевічы з Гервят: бацька Генадзій Іосіфавіч, мама Вольга Віктараўна, сын Уладзіслаў і дачка Караліна. Яны прадстаўлялі Астравеччыну на вобласці. Хоць прызавога месца не занялі – але выступілі годна.

Мы вырашылі пазнаё­міцца з сям’ёй і даведац­ца, чым яна жыве, захапляецца, пра што марыць, і многае іншае. 

– Раскажыце пра вашу сям’ю.

Вольга: 

– З Генам нас звяла сяброўка. Пазнаёміліся ў сакавіку, а ў жніў­ні спра­­вілі вяселле. Нарадзіўся Улад, затым Караліна.

Сын сур’ёзны, адказны і вельмі захоплены футболам. Нават поз­на дазваляем сыну глядзець футбольныя матчы па тэлевізары. Найлепш яму даюцца матэматыка і англійская мова.

Генадзій:

– Уладзік узмоцнена вучыць англійскую, таму што марыць пабываць у Барселоне. 

Вольга: 

– Караліна ў нас творчая дзяўчынка: іграе на фартэпіяна, танцуе, спявае, як і тата, у касцёльным хоры, энергічная – на месцы не пасядзіць, любіць выступаць на сцэне. Дачушцы падабаецца чытаць. Калі б была магчымасць, Караліна ў школу хадзіла б і ў нядзелю. 

Караліна: 

– А яшчэ я выдатніца!

Уладзік: 

– Я школу не вельмі люблю – але разумею, што вучыцца трэба. 

Вольга:

– Наш тата таксама творчы чалавек. Ён генератар ідэй. Энергіі ў яго хапае на ўсе пачынанні. На рабоце – а працуе Гена вядучым спецыялістам па аказанні рознічных банкаўскіх паслуг – адказны і скрупулёзны. Я больш павярхоўная. Усе рашэнні мы прымаем разам. Дзеці нам дапамагаюць. Я шчаслівая жонка і маці. 

Генадзій:

– Пра нас расказала. А пра сябе – ні слова. Наша мама працуе настаўніцай пачатковых класаў у Гервяцкай сярэдняй школе, дарэчы, Каралінка вучыцца ў Вольгі. Прыгожая, добрая – самая лепшая ў свеце жонка і маці. 



– Самы час паглядзець на бацькоў вачыма дзяцей. Якія вашы мама і тата?

Караліна:

– Мама добрая, разумная, вясёлая. Тата сур’ёзны, але таксама добры.

Уладзік:

– Можна, я пачну з таты? Ён вельмі сур’ёзны. Любую справу даводзіць да канца. Калі ў мяне штосьці не атрымліваецца, бацька абавязкова дапаможа. Нават калі тата не мог адвесці мяне на футбольны турнір – ён усё адно гэта зрабіў: дамовіўся на рабоце, каб далі выхадны. А матуля вельмі добрая, і ў школе яе хваляць. Нават калі нешта не хоча рабіць – а гэта вельмі рэдка здараецца! – усё адно выконвае. Калі мы з Каралінай дрэнна сябе паводзім, мама тлумачыць, што так рабіць нельга. 

– Якія стравы ў вас самыя любімыя і нелюбімыя?

Караліна:

– Шашлыкі, сасіска-васьмі­ножка. Самыя нелюбімыя – катлеты і супы, акрамя рыбнага. 

Уладзік: 

– Наша мама цудоўна гатуе. Люблю піцу. Увогуле я непера­борлівы: падабаецца ўсё, акрамя грэчкі і рысу. 

Генадзій: 

– Люблю ўсё прыгатаванае жонкай. Свежая адвараная бульбачка, грыбочкі – смаката!

Вольга:

– Мая фірменная страва – запеча­ная з бульбай курыца. Але найбольш дзеці і я любім бліны, якія кожную нядзелю раніцай пячэ наш тата. 

Караліна:

– Мне тата робіць маленькія блінчыкі, а Уладу – вялікія. Я іх ем са згушчоным малаком. Смаката – пальчыкі абліжаш!

– Якая сумесная паездка вам запомнілася найбольш і чаму?

Караліна:

– У Мінск і Гродна! Спадабаліся аквапарк і заапарк. Зебра прыгожая!

Уладзік: 

– Мне таксама. Спадабаліся ўсе жывёлкі – толькі змей баюся. 

Генадзій: 

– Кожная паездка памятная па-свойму. Хацелася б наведаць многія гарады Беларусі, не толькі абласныя цэнтры. 

Вольга:

– А я люблю адпачынак на Брас­лаўскіх азёрах. У Беларусі столькі цудоўных месцаў, і мы пла­нуем падарожнічаць па краіне. Мала ведаем Гомельскую, Брэсцкую вобласці. 

– Дзеці, уявіце, што бацькі дазволілі завесці дома любога пітомца, нават казачнага. Хто б гэта быў?

Караліна:

– У нас ёсць нямецкая аўчарка па мянушцы Карамелька. Яна жыве ў вальеры. Мама не пускае сабаку дадому, кажа, што ў пакоі могуць жыць толькі рыбкі ў акварыуме. 

Уладзік:

– Я хацеў бы тыгра, але каб ён не рос – заставаўся кацяняткам. Тады б і мае, і Каралінкіны аднакласнікі прыходзілі пагля­дзець на яго.

– Дзеці, ці ёсць у вас хатнія абавязкі? 

Караліна:

– У мяне няма! (Усміхаецца.) Калі не лічыць, што свой пакой прыбіраю сама.

Уладзік:

– Зімой я прыношу дадому дровы, чышчу вальер. Раблю ўсё, пра што просяць бацькі. Вучыцца ў школе – гэта ж не зусім абавязак?

Генадзій:

– Абавязак, сынок. 

Вольга: 

– Улад, ты забыў дадаць: «добра вучыцца».

– Пра што кожны з вас марыць?

Уладзік:

– Я хачу стаць добрым футба­лістам і іграць за «Барселону» – мой любімы клуб, за які хварэю з дзяцінства. Уражвае і захапляе Ліянель Мессі, хоць ён і гуляе цяпер за іншую каманду. Здорава было б абараняць гонар зборнай Беларусі! 

Генадзій: 

– Цалкам падзяляю захапленне сына: сам стараюся гуляць у футбол кожную пятніцу. 

Караліна:

– Мару пабываць на моры і хутчэй закончыць музычную школу – мне там не падабаецца. Люблю толькі сальфеджыа. 

Вольга:

– Хочацца, каб хутчэй закон­чыўся рамонт дома, а таксама адпачыць на моры ўсёй сям’ёй. 

Генадзій:

– …І пра трэцяе дзіцятка.  

– Сына ці дачку (удакладняю)?

Караліна:

– Хачу сястрычку! Не хачу яшчэ аднаго браціка – мне і Уладзіка хапае.

Вольга:

– А ў мамы ніхто і не пацікавіўся? 

Генадзій:

– Увогуле з большага нашы мары з жонкай супадаюць. 

Вольга:

– Галоўнае, каб дзеці выраслі добрасумленнымі і справядлівымі людзьмі, каб у іх усё добра склалася. Мне здаецца, што пра гэта мараць усе бацькі. 

– Колькі гадоў вы разам?

Караліна: 

– Чацвёртага жніўня споўніцца 12 гадоў, як бацькі разам. А на наступны дзень у таты будзе дзень нараджэння! Двайное свята!

– Якія традыцыі ёсць у вашай сям’і?

Уладзік:

– Татавы бліны ў нядзелю.

Вольга:

– Штовечар мы стараемся саб­рацца разам, каб абмеркаваць, як прайшоў дзень у кожнага. Наш тата позна вяртаецца з работы. За вячэрай звычайна дзелімся ўражаннямі і расказваем пра падзеі, якія адбыліся.

Генадзій:

– Падарожнічаць, працаваць – усё робім разам. Штовечар стараемся выбрацца на шпацыр па Гервятах. 

Уладзік:

– Мая традыцыя – глядзець па тэле­візары футбольныя матчы. 

– Што робіць вас шчас­лі­вымі?

Караліна:

– Сям’я і вучоба. Раней марыла стаць балерынай. Цяпер хачу знайсці багатага жаніха і выйсці паспяхова замуж, каб сядзець дома. Сумна мне не будзе!

Вольга:

– Муж, дзеці, дом – сям’я. 

Генадзій:

– Калі ўсё робіцца спраўна, калі дзеці і жонка шчаслівыя – шчаслівы і я. 

Уладзік:

– Сям’я, Карамелька і футбол!

– Дзеці, а на мора вы ўзялі б сабаку?

Уладзік:

– Так! Няхай бы і Карамелька паплавала б!

Караліна: 

– О не! Бедныя людзі – яны спалохаюцца: Кармелька вельмі вялікая. Аднойчы мама выгу­лівала яе на вуліцы – сабака ўцёк. Мужчына, які праходзіў непадалёк, быў у шоку ад яе памераў. 

Уладзік: 

– Не праблема, купім ёй на­морд­нік і паедзем усе разам на мора! 

Генадзій, Вольга (разам):

– Абавязкова паедзем!

– Няхай вашы мары збываюцца!

…Кожны з чатырох галасоў «я» Казакевічаў непадобны адзін да аднаго – але гучаць яны гарманічна і ва ўнісон. Бацькі цалкам падтрымліваюць захапленні дзяцей, а тыя ў сваю чаргу дапамагаюць дарослым. І яны шчаслівыя – бо разам!
Подписывайтесь на «Островецкую правду» в телеграм по короткой ссылке https://t.me/ostrovetsby.

И присоединяйтесь к нашему сообществу в viber  https://vk.cc/c3yHGs – будьте всегда в курсе свежих новостей из жизни Островца и Островецкого района.

 

Подписывайтесь на телеграм-канал «Гродно Медиа Group» по короткой ссылке t.me/GrodnoMediaGroup.

Телеграм-канал «Гродно Медиа Group» – это ежедневные новости районов Гродненской области и города Гродно.

 

Подписывайтесь на телеграм-канал «Северный вектор Гродненщины» по короткой ссылке https://t.me/severvg.

Самые интересные новости Островецкого, Ошмянского и Сморгонского районов.


Текст: