Военный комиссар Островецкого района рассказал о ситуации в районе

08:30 / 23.02.2017

Абарона краіны, народа, сям’і – свяшчэнны і ганаровы абавязак кожнага мужчыны. Менавіта таму 23 лютага з’яўляецца ў нашай краіне святам моцных, мужных, цвёрдых духам людзей.

З нагоды надыходзяча свята мы сустрэліся з ваенным камісарам Астравецкага раёна Раманам Аляксандравічам Курловым і пагаварылі пра выбар прафесіі, асаблівасці прызыву ва Ўзброеныя Cілы і ўвогуле Дзень абаронцаў Айчыны.

– Раскажыце крыху пра сябе. Як і калі вырашылі звязаць сваё жыццё з ваенай службай?

Выбар прафесіі рабіў свядома пад уплывам старэйшага брата, які закончыў Маскоўскае вышэйшае агульнавайсковае каманднае вучылішча. Ды і з урокаў дапрызыўнай падрыхтоўкі ведаў пра спецыфіку ваеннай службы. У выбары прафесіі сумненняў не было – таму пасля заканчэння школы паступіў у Ваенную акадэмію.

Па размеркаванні трапіў у 206 штурмавую базу ў Лідзе. Прызначылі камандзірам узвода – і пачалося новае жыццё, калі атрыманыя тэарэтычныя веды давялося сумяшчаць з практыкай. Мне крыху за 20, а ў падпарадкаванні мужчыны, якім па 26. У іх таксама ўжо была вышэйшая адукацыя, а ў некаторых – нават сем’і і дзеці. Але агульную мову знайшлі хутка – за пяць гадоў службы не было ніводнага непаразумення.

А потым я вярнуўся на радзіму – у Смаргонь. Працаваў начальнікам групы тэрытарыяльнай абароны, праз нейкі час стаў намеснікам ваеннага камісара. А ў 2012 годзе ўзначаліў Астравецкі раённы ваенны камісарыят.

Калі лягчэй было стаць курсантам Ваеннай акадэміі – у гады вашага юнацтва ці цяпер?

Напэўна, цяпер. На той час мы здавалі вусныя ўступныя экзамены па матэматыцы, фізіцы, пісалі пераказ па рускай мове і, зразумела, дэманстравалі навыкі фізічнай падрыхтоўкі. Менавіта мне здача экзаменаў далася лёгка – я вучыўся ў фізіка-матэматычным класе і праблем з гэтымі прадметамі не ўзнікла. Пераказ таксама напісаў добра. Ды і фізічную падрыхтоўку здаў без асаблівых цяжкасцей.

Сёння працэс паступленнязначна аблегчаны – здавай цэнтралізаванае тэсціраванне, нарматывы па фізічнай падрыхтоўцы, якія таксама сталі лягчэйшымі, – і ты ў адным кроку ад пагонаў курсанта.

Ці шмат юнакоў жадае звязаць сваё жыццё са службай у арміі?

На сённяшні дзень сем чалавек ужо напісалі заяву на паступленне на ваенныя спецыяльнасці. Прычым адна з іх – дзяўчына, якая марыць паступіць у Інстытут пагранічнай службы.

Пра тое, што быць абаронцам Радзімы задача не з лёгкіх, ведаюць многія. А якія асаблівасці ў прафесійнай дзейнасці ваеннага камісара?

Многія думаюць, што ваенны камісарыят займаецца толькі прызывам на ваенную службу. На самой справе задачы ў нас нашмат шырэйшыя. Гэта мясцовы орган ваеннага кіравання, асноўныя задачы якога звязаны з ваенна-мабілізацыйнай і ўлікова-прызыўной работай, мы вырашаем пытанні тэрытарыяльнай абароны, паступлення ў ваенныя навучальныя ўстановы, пенсійнага забеспячэння ваеннаслужачых і шэраг іншых.

Сёння прызыўнікі могуць выбіраць, як аддаць абавязак Радзіме:служба ў рэзерве, па кантракту і нават магчымасць прызвацца на альтэрнатыўную службу. Ці прыжыліся гэтыя новаўвядзенні ў нашым раёне?

Сапраўды юнакі прызыўнога ўзросту маюць магчымасць прызвацца не толькі на тэрміновую службу і аддаваць так званы абавязак Радзіме на працягу 1, 5 года, а для тых, хто мае вышэйшую адукацыю, – 1 год, але і служыць па кантракту. Такім відам прызыву можа скарыстацца той, хто хоча быць ваенным, але не мае спецыяльнай адукацыі. Дарэчы, такая служба практыкуецца ва ўсіх сілавых структурах.

Што датычыцца службы ў рэзерве, то юнакі атрымліваюць ваенную спецыяльнасць шляхам праходжання збораў на базе ваенных часцей. Па кожнай спецыяльнасці распрацавана канкрэтная праграма і вызначана колькасць гадзін. Служба праходзіць без спынення працоўнай дзейнасці з прызывам некалькі разоў на год. На такую службу ў год мы прызываем 10-15 юнакоў.

А вось альтэрнатыўная служба, калі па рэлігійных меркаваннях юнакі не могуць выконваць грамадзянскі абавязак, у нашым раёне яшчэ не прыжылася.

А пытанні, дзе, як і калі служыць вырашае прызыўная камісія.

А што можна сказаць пра колькасны і якасны паказчыкі нашых прызыўнікоў? У якія віды войскаў іх часцей за ўсё прызываюць?

Колькасць прызыўнікоў у параўнанні з мінулымі гадамі ў нас зменшылася. Уплыў на гэта аказала дэмаграфічная сітуацыя 90-х гадоў, калі ўпаў узровень нараджальнасці.

Затое ў лепшы бок змянілася такое паняцце як “годнасць” – гэта юнакі, якія па стане здароўя годныя да службы ў розных відах войск. Калі раней у многіх хлопцаў былі хранічныя захворванні і яны не маглі служыць, то па выніках прыпіскі юнакоў 2001 года нараджэння годнасць склала 85 працэнтаў.

Што датычыцца відаў войск, то астравецкія прызыўнікі служаць у органах пагранічнай службы, ва ўнутраных войсках, сілах спецыяльных аперацый, сухапутных войсках. Калі браць месца размеркавання, то часцей за ўсё астраўчане трапляюць у Брэст, Гродна, Мінск, Слонім, Смаргонь, Барысаў.

Што значыць для вас, як для ваеннага камісара, мужчыны і бацькі сямейства, Дзень абаронцаў Айчыны?

Як для ваеннага чалавека, канешне, свята. А ўвогуле гэта звычайны працоўны дзень, у які, магчыма, больш востра адчуваецца гонар, што ў мірны час мы абараняем нашу Радзіму.

Сёння гэта свята не толькі тых мужчын, якія аддавалі грамадзянскі абавязак Радзіме, але і ўсіх, хто стаіць на абароне сям’і і сваёй краіны. А таксама жанчын, якіх з кожным годам ва Узброенных Сілах становіцца больш.Таму калегам-ваеннаслужачым, а таксама ўсім, хто лічыць гэты дзень сваім святам, я жадаю мірнага неба, поспехаў, здароўя і афіцэрскага шчасця.

Гутарыла Алена ЯРАШЭВІЧ, фота аўтара