А вы что думаете: нужно ли заниматься подсобным хозяйством?
У апошні час нават вяскоўцы адмаўляюцца ад падсобнай гаспадаркі. Раней ледзьве не ў кожнай хаце трымалі карову – зараз вясковы статак складаецца з некалькіх галоў. А нашы продкі былі ўпэўнены, што карова – карміліца, яна пракорміць і сябе, і сям’ю.
У астраўчан і гасцей горада мы пацікавіліся: ці варта, на іх думку, сёння трымаць падсобную гаспадарку і садзіць агарод?
Генуэфа Віткоўская, жыхарка Астраўца:
– Не разумею тых вяскоўцаў, якія не садзяць агарод і не трымаюць жывёлу. Трэба працаваць, не ленавацца – і тады ўсё будзеш мець. Сёння – гэта не даўней, усё можна набыць у магазіне, абы былі грошы. Але куплёнае малако нават паху не мае! Сваё ёсць сваё: натуральнае, ведаеш, чым тую ж свінку карміў ці чым угнойваў бульбу.
У магазіне часам купляю мясныя рулеты, каўбасы – але сама іх не ем, лепш скрылік сала свойскага на чорны хлеб пакладу і з апетытам з’ем.
Жыву ў Астраўцы ў прыватным доме. Саджу агарод на прысядзібным участку і на дачы. Трымаю свінняў, курэй. Не так даўно яшчэ і кароўка была, але сілы зараз ужо не маю, каб яе трымаць.
Людміла Пілецкая, кухонны работнік СШ №1 г. Астраўца (без фота):
– Гараджанам, якія жывуць у кватэрах, няма сэнсу трымаць падсобную гаспадарку. Але, калі ёсць дача, то можна і трэба пасадзіць гародніну: той жа агурок, зеляніна ці цыбуля заўсёды спатрэбяцца і капейчыну зберагуць.
А на вёсцы грэх не трымаць гаспадарку і не садзіць агарод.
Валерый Шавель, тэхнік:
– З сям’ёй і бацькамі жыву ў прыватным сектары. Маем агарод. Цёшчы, якая жыве ў Філіпанах, стараюся дапамагаць па меры магчымасцей і вольнага часу.
Штогод ездзіў на сенаванне ў Петраполь да бабулі і дзядулі, пакуль яны трымалі карову. З жонкай цяпер будуем дом. У нас падрастае сын, таму не аднойчы задумваліся, каб завесці казу – яе малако карыснае і валодае лекавымі ўласцівасцямі.
Інэса Цыбульс, у адпачынку па доглядзе дзіцяці, з дачкой Камілай:
Інэса:
– Мы жывём у Бараноўцы і штогод садзім агарод: памідоры, агуркі, зеляніну, цыбулю, буракі, бульбу. Свая гародніна – натуральная, неапрацаваная хімікатамі, таму і карысная для дзяцей. Сынок яшчэ маленькі, а дачушка дапамагае мне палоць агарод.
Каміла:
– Так, вырываю шкодныя травінкі! А яшчэ люблю клубніцы – яны смачныя!
Франц Кетрыс, вартаўнік ясляў-сада №1:
– Людзям, якія знаходзяцца на заслужаным адпачынку, складана пражыць на адну пенсію. Калі дазваляюць сілы і ёсць дзе трымаць жывёлу, то чаму б і не? Шкада толькі, што пакрысе маленькія вёскі выміраюць, а моладзь выязджае ў буйныя гарады.
Нарадзіўся я ў вёсцы. Тады ў кожнай хаце трымалі кароў, бычкоў, свінняў, курэй. Да гэтага часу памятаю смак і водар хатняга хлеба. Лічу, што дзяржава павінна аказваць пэўныя прэферэнцыі для сем’яў, якія жывуць у сельскай мясцовасці і трымаюць гаспадарку.
Размаўляла Алена ГАНУЛІЧ, фота аўтара.