Роўныя вёсны, розныя мары – адна краіна
12:17 / 15.03.2019
– У народа павінна быць свая нацыянальная ідэя, якая аб’ядноўвае людзей і мабілізуе вырашаць задачы на агульную карысць. Па-мойму, менавіта гэта і з’яўляецца асновай Канстытуцыі нашай краіны.
Мае абавязкі як педагога сацыяльнага цесна пераплятаюцца з нормамі Канстытуцыі. Стварэнне нармальных умоў для развіцця дзяцей, абарона іх правоў і інтарэсаў, наладжванне сувязей паміж бацькамі і школай – усё гэта дапамагае вучням не толькі спакойна атрымліваць веды, але фарміравацца як асобе.
Педагогам сацыяльным я працую трэці год, давялося правесці шмат гутарак з дзецьмі і іх бацькамі на прававую тэматыку, удзельнічаць у тлумачэнні заканадаўства законным прадстаўнікам непаўналетніх, праводзіць рэгулярныя кансультацыі па пытаннях, якія хвалююць падлеткаў. І калі гэта дае станоўчыя вынікі – значыць, працую недарэмна. Таму і далей хачу прывіваць дзецям маральна-этычныя нормы і выхоўваць у іх чалавечнасць, спагаду і любоў да сваёй Радзімы.
– У нашай краіне можна атрымаць бясплатную адукацыю – і гэта вялікі плюс. Будучая прафесія ў многім вызначае далейшае жыццё. Пасля заканчэння Жыровіцкага аграрна-тэхнічнага каледжа я вярнуўся ў Астравецкі раён, ужо пяты год працую загадчыкам майстэрняў у Малях – і не пашкадаваў. Дарэчы, летам я пакідаю свае механізаваныя ўладанні і сядаю за руль зернеўборачнага камбайна. Пяць сезонаў «адмахаў» на «Лідзе 1300», а ў мінулым годзе перасеў на «Палессе 1218 А1». Новая тэхніка натхніла на рэкорды: падчас жніва мы былі ў лідарах сярод маладзёжных экіпажаў. Спадзяюся, сёлета таксама пашчыраваць падчас уборкі. Яшчэ планую атрымаць вышэйшую адукацыю і буду працягваць працаваць у сельскай гаспадарцы.
– Кожны грамадзянін павінен ведаць Канстытуцыю сваёй краіны і жыць згодна з прынятымі ў ёй нормамі. У нашай краіне прадстаўляецца шмат магчымасцей для развіцця, самарэалізацыі і кар’ернага росту: бясплатная адукацыя, медыцынскае абслугоўванне, права на працу і іншае. Мяне як педыятра перш за ўсё хвалююць правы маленькіх пацыентаў. Здароўе дзіцяці залежыць не толькі ад правільнага харчавання і цёплай вопраткі, але і ад псіхалагічнага настрою ў сям’і, любові і пяшчоты бацькоў. І калі тэмпература маіх падапечных апускаецца да 36,6, у іх нічога не баліць і яны заходзяць да мяне з усмешкай – гэта і ёсць мае дасягненні.
– У дваццаць пяць гадоў, напэўна, рана гаварыць пра важныя дасягненні – думаю, галоўныя з іх яшчэ наперадзе. У плане прафесіі не думаю спыняцца: ёсць сярэдняя спецыяльная адукацыя, у бліжэйшым будучым планую атрымаць вышэйшую. Для моладзі цяпер немалаважна мець добрую спецыяльнасць і ўладкавацца на працу з годнай заработнай платай. У нашай краіне для гэтага створаны ўсе ўмовы.
