Лепшая даярка КСУП «Гервяты» – Святлана Вяржынская
11:09 / 16.11.2019
У дзяцінстве Святлана марыла стаць мадэльерам. З кавалачкаў тканіны дзяўчынка шыла шыкоўныя сукенкі лялькам і ўяўляла, як у яе ўборах па подыуме будуць некалі ісці даўганогія прыгажуні. Хоць Святлана і атрымала прафесію швачкі, але з дызайнам адзення жыццё не звязала.
– Са швейнай машынкай я і цяпер не разлучаюся: знаёмым і сябрам магу падкараціць штаны, ушыць маланку, падрубіць шторы, – расказвае жанчына.
– На Астравеччыну, як і ў сельскую гаспадарку, трапіла выпадкова. Як кажуць, жыццё прымусіла. На Ашмяншчыне ў нас не было свайго жылля, а ў «Гервятах» праўленне калгаса давала дом тым, хто працуе ў гаспадарцы. Пераехалі на Астравеччыну. Спачатку ўладкавалася даяркай на малочна-таварны комплекс «Рымдзюны». А пасля дэкрэтнага адпачынку перавялася ў «Міцюны».
Святлана жартуе, што жыве на ферме: калгасныя дамы ў Міцюнах туляцца да аднайменнай малочна-таварнай фермы. У кожнай даяркі тут свая група кароў. А яшчэ жанчыны даглядаюць за нованароджанымі цялятамі, пакуль ім не споўніцца тры-чатыры тыдні.
Летась падчас раённага свята работнікаў сельскай гаспадаркі Святлана Юльянаўна з надоем ад каровы ў 5 717 кілаграмаў (+751 кг) была прызнана лепшай даяркай КСУП «Гервяты».
Жанчына прызналася, што ніякага сакрэту тут няма: працуе, як і ўсе. А на пытанне «Чаму ж тады вынікі не такія, як ва ўсіх?» сціпла ўдакладніла:
– Мая група вельмі ўдалая: каровы малочныя. Да таго ж я ўжо паспела вывучыць і характар, і магчымасці кожнай сваёй рагулі.
У восем гадзін раніцы даяркі ўжо на ферме. Перад ранішняй дойкай жанчыны раздаюць каровам канцэнтраты, перасцілаюць у клетках з цялятамі, а таксама пояць малышоў цёплым пастэрызаваным малаком.
– Цяляткам, як і дзецям, клопат і любоў патрэбны. Калі якое прыхварэе, то і некалькі разоў на ферму прыбягу, каб даць лякарства, паглядзець, як малое, – расказвае Святлана.
Жанчына трымае невялікую гаспадарку: некалькі парсючкоў, дзясятак курачак-нясушак, а вось рагулі няма – кароў хапае на рабоце.
– Думалася, што часова буду працаваць у сельскай гаспадарцы, а сталася, што ўсё жыццё, – на развітанне сказала лепшая гервяцкая даярка.