Бога можна славіць думкамі, справамі, малітвай – і песняй! (+відэа)
09:05 / 06.12.2017
Падчас адкрыцця парафіяльнага дома ў Астраўцы вернікі і госці парафіі Святых Космы і Даміяна атрымалі шыкоўны музычны падарунак ад семінарысцкага гурта “Ave”, які прыехаў на Астравеччыну па запрашэнні ксяндза-каноніка Юзафа Багдзевіча.
З 1993 года, калі быў створаны гурт, неаднойчы мяняўся склад Avе, але галоўная мэта, асноўны пасыл, з якім семінарысты штогод выпраўляюцца ў розныя парафіі Гродзеншчыны, застаюцца нязменнымі – праслаўляць Бога. І палаючыя сэрцы навучэнцаў семінарыі, іх шчырасць, адкрытасць ва ўнісон з хрысціянскімі песнямі знаходзяць дарогу да іншых сэрцаў – малых і вялікіх, веруючых і пахіснуўшыхся, адкрытых і недаверлівых…
Нягледзячы на тое што змяняюцца ўдзельнікі гурта, карэктуецца рэпертуар, адрозніваецца ўзровень прафесійнага выканання – гурт Ave заўсёды чакаюць у кожнай парафіі. Тое, што чалавек робіць з верай, любоўю і самаадданасцю, як гэтыя семінарысты, не можа не знайсці водгук у іншых сэрцах.
…Кінаканцэртная зала ў Астраўцы, разлічаная на чатырыста месцаў, ледзь змясціла гледачоў і слухачоў. Моладзь і дзеці занялі самыя зручныя, як пазней высветлілася, пазіцыі на прыступках, ля сцэны, праходаў – і не прагадалі: як патанцуеш, седзячы ў крэсле?
– Падчас семінарыйнага тыдня клерыкі разам з выкладчыкамі Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне накіроўваюцца ў парафіі, каб аддзячыць людзям за малітвы аб пакліканнях, за пасільную дапамогу, – напачатку канцэрта сказаў прэфект семінарыі, ксёндз Андрэй Лішко. – Мы ўдзячны Богу, што сёння мы разам з вамі!
Пакуль прадстаўлялі ўдзельнікаў гурта – зараз касцяк Ave складаюць клерыкі Андрэй Струкель (бас-гітара), Андрэй Эйсмант (акустычная гітара, бэк-вакал), Яўген Амасёнак (клавішныя), Уладзіслаў Малышка (сола-гітара), Андрэй Юхнік (вакал), Артур Вільнеўчыц (ударныя) – дачка раз-пораз тузала мяне за плячо і з захапленнем шаптала: «Ух ты-ы-ы, ксёндз з гітарай!», «Мам, паглядзі-паглядзі, як на барабанах можна іграць!»
Прызнаюся шчыра: такое ж захапленне ахапіла і мяне пасля некалькіх песень. Жывая музыка, шчырасць і адкрытасць выканаўцаў, атмасфера еднасці, братэрства, якая нябачнымі для людскога вока стужкамі з’ядноўвала ў адно цэлае ўсіх, хто прыйшоў на канцэрт… Аказваецца, так мала трэба для шчасця!
А калі загучала запальная танцавальная музыка, а ў цэнтры сцэны з’явіўся клерык Андрэй Стукель – на гэты раз без гітары, дзятва паўскоквала з месцаў і самааддана паўтарала за семінарыстам усе рухі – дарэчы, відэа гэтага танца вы можаце ўбачыць на нашым сайце і хоць на некалькі хвілін адчуць тую атмасферу радасці і адзінства, якая панавала ў кінаканцэртнай зале падчас выступлення семінарыстаў.
Раз-пораз цемра, якая панавала ў зале, асвятлялася агеньчыкамі мабільных тэлефонаў… Спявалі на беларускай, рускай, польскай мовах. Перад кожнай песняй былі кароткія ўступы, якія можна разбіраць на цытаты. А калі ксёндз-прэфект папрасіў падняцца на сцэну сясцёр законных і ксяндзоў, загучала Nie jestem sam: спяваў і ксёндз-вікарый Юрый, і ксёндз-канонік Юзаф – а людзі, не шкадуючы голасу і далоняў, іх падтрымлівалі.
…Дзве гадзіны праляцелі хуткакрылай ластаўкай. Людзі не хацелі разыходзіцца, каб не страціць усеабдымную радасць, якая за гэты кароткі час пасялілася глыбока ў сэрцы. Сяброўка прызналася, што атрымала такі зарад дабрыні, якога хопіць надоўга. А дачушка тузала мяне за руку: «Мама, а калі мы ізноў пойдзем на канцэрт Avе?
