Выратавальнікі заўсёды дапамогуць
13:11 / 15.12.2020
Даўно мы з вамі не сустракаліся на старонках «Астравецкай праўды». Шчыра прызнаюся, не было часу – то ўрокі трэба рабіць, то бацькі нейкі занятак прыдумаюць. Але я зноў з вамі.
Нічога дрэннага са мной не здарылася: пажару не было, у рэчцы не тануў, на дрэвах не завісаў, пчолы не джалілі, у лесе я не губляўся. Выпадкаў, калі можа спатрэбіцца дапамога выратавальнікаў значна больш, чым вам здаецца.
Быў звычайны дзень. Я вярнуўся дамоў са школы. Адкрываючы дзверы ў кватэру, зламаў ключ. Усё, унутр не трапіць. Што рабіць? Не чакаць жа вечара, калі бацькі з работы прыедуць – яны, дарэчы, ніяк не маглі дапамагчы мне, бо працуюць не ў горадзе. Я патэлефанаваў ім, каб расказаць праблему, і яны параілі выклікаць выратавальнікаў.
Ну, гэта лёгка! 101 ці 112 – вы, спадзяюся, таксама добра ведаеце гэтыя кароткія нумары. Выклікаць МНС можна і з мабільнага тэлефона.
Дыспетчару раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях трэба назваць сябе, свой адрас і расказаць, што здарылася.
У мяне ўдакладнілі, на якім паверсе кватэра, якія у нас дзверы: драўляныя ці металічныя – для выратавальнікаў важная кожная дробязь.
А далей трэба ці выконваць парады супрацоўнікаў МНС (так, яны могуць і па тэлефоне падказаць, як дзейнічаць), ці чакаць іх.
Да мяне выратавальнікі прыехалі хутка. На месцы ацанілі сітуацыю і вырашылі: трапіць у кватэру праз фортачку.
– Як гэта вы зробіце, праём жа невялікі? – здзіўлена запытаў я.
– Спакойна! – упэўнена адказалі мне. – У нас ёсць спецыяльна навучаныя людзі!
Не паспеў я вокам міргнуць, як адзін выратавальнік лёгка пралез у фортачку. Праз хвіліну дзверы адчыніліся...
Вось так мне дапамаглі работнікі МНС, дзякуй ім за гэта. Калі вырасту, таксама стану выратавальнікам, каб дапамагаць людзям!
З павагай Ягор.
