В чем сила крещенской воды?
…Дапіўшы напярэдадні апошні глыток леташняй крашчэнскай вады, якая за год не страціла ні свайго прыемнага смаку, ні празрыстасці, ні, хочацца думаць, гаючых уласцівасцей, на Вадохрышча я, як і дзясяткі астраўчан, адправілася ў царкву, каб зноў набраць цудадзейнай вадкасці – бо як жа без святой вады ў сеолішчы?
І ў чарговы раз падзівіцца цуду, які ўжо неаднаразова спрабавалі абвергнуць – і ў выніку толькі пацвярджалі яго: 19 студзеня, на Вадохрышча, вада ва ўсіх водных крыніцах набывае асаблівую сілу і ўласцівасці. У гэты дзень і напярэдадні па невытлумачальнай прычыне яе малекул – гэта бачна пад мікраскопам! – становяцца падобнымі на цудоўныя сняжынкі-крышталікі і захоўваюць сваю структуру як мінімум год. Хоць многія сцвярджаюць, што нават не адзін. І кропля крашчэнскай вады здольная перадаць свае ўласцівасці змесціву любога сасуда, куды яна трапіць.
Гэтай з’яве, як і сыходжанню на праваслаўную Пасху Благадатнага агню ў храме Гасподняга ў Іерусаліме, так і не знайшлі рацыянальнага тлумачэння. Звычайны цуд! Ад таго не менш цудоўны.
Таму людзі, веруючыя і не вельмі, дарослыя і дзеці, праваслаўныя і католікі спяшаюцца ў гэты дзень у царкву, каб набраць крашчэнскай вады.
А асабліва смелыя, нягледзячы на халодны пранізлівы вецер, які нават пры мінімальнай мінусавой тэмпературы, як сёлета, праз некалькі слаёў цёплага адзення прабірае да касцей, акунаюцца ў спецыяльна зробленай да свята купелі – іардані.
Хоць святары ў адзін голас сцвярджаюць, што не дзень, у які вы набралі вады і спусціліся ў іардань, а вера і малітва надаюць ёй гаючую сілай і даруюць здароўе.
То няхай з намі ўвесь год будзе вера, малітва – і гэты звычайны цуд!