Дед Мороз - на тройке с бубенцами
10:34 / 16.01.2018
Мяне ў дзяцінстве Дзед Мароз не песціў візітамі: ён прыходзіў толькі на Новы год з кульком цукерак, у якім абавязкова было 2-3 мандарыніны, жменька грэцкіх арэхаў і лялька – невялічкі пластмасавы галышык у ложачку-люльцы, прыгажуня Папялушка ў ружовай ці блакітнай атласнай сукенцы або Чырвоная Шапачка. Дзед Мароз цішком клаў падарункі і выходзіў… Колькі ні пільнавала старога пад ёлкай, часам нават спаць побач клалася, каб хоць адным вочкам зірнуць на чараўніка, – так і не ўбачыла.
А вось мой тата бачыў і Дзеда Мароза, і яго ўнучку Снягурачку. Не тых, што прыходзяць на навагоднія ранішнікі, а тых, што прыносяць падарункі дадому. Яны асабіста, не выпраўляючы замест сябе памочнікаў, прыязджалі ў вёску, каб падарыць дзецям па невялічкаму кульку цукерак, у якім быў яблык і пачак пячэння.
Якая гэта была падзея для вясковай дзятвы! У вёску пад гучныя гукі гармоніка ўрываўся казачны вазок, запрэжаны тройкай коней з бразготкамі, у якім сядзелі Дзед Мароз са Снягурачкай – яны везлі падарункі. А за імі ляцелі сані з гарманістам.
– Якія там касцюмы былі! – успамінае бацька. – Самаробныя. Але нам яны здаваліся казачнымі…
Дзед Мароз са Снягуркай заходзілі ў кожную хату, дзе былі дзеці. Тату і татавым брацікам шчасціла ўдвая: іх маці была паляводам, а бацька працаваў кавалём і плаціў прафсаюзныя ўзносы – таму Дзед Мароз даваў кожнаму падарунак ад калгаса і асобна – ад прафсаюза.
З’еўшы цукеркі, дзеці збіралі прыгожыя абгорткі, а потым гулялі з імі, абменьваючыся «паўтарашкамі», – салодкі навагодні падарунак пераўтвараўся такім чынам у «цацачны» – да наступнага свята…
Кацярына ГАМАНКАЯ,
г. Астравец.